Тибам штркот

Уместо предговор, увод и сл…
Уште одма, на почеток, да се разбереме… Да нема после:
не знам, не ми кажаа… Рукописот е пишуван на скопски
сленг, али лајт варијанта. Тоа е дијалект што све мање се
збори, полека изумира и го снемува од скопските улици.
Задњи сачувани ликови се Петар Арсовски у “Среќна Нова
ЧетириесНекоја”, како и групата од 6 души (што имаат
укупно 700 години) што се собира секоја субота кај
Чамо… Затоа, у оваа прилика, би ги замолил за прошка
Блаже Конески и Круме Кепески, како и сите О’риѓани и
Битолчани (и Битолчанки)…
…
Соу, не постои човек што не ги прочитал неверојатните
приказни за ветената земја од калибарот на “Босанац у
Канади” и “Домаќи задатак”. Читаш, се газиш од смеење и
се прашуваш “– Могуќе ли е?”… И овој текст е нешто
слично, у тој стил, ама не баш. Ова повеќе е обид, Канада
да се види со македонски очи, но и да се доживее со
космополитска душа; низ малите есејчиња да се доловат
измешаните чувства на љубов, среќа, тага, радост,
носталгија…
Еден од “самопрогласените” рецензенти на ова издание
пиша дека ова е еден хибрид помеѓу (стихо)збирка од
есеи и добар Марвел стрип.